Als medewerker binnen een gemeentelijke organisatie kan ik me echt woest maken om de financièle huishouding van de gemeente Utrecht.
Fouten die gemaakt zijn in het verleden worden nu onder de noemer economische crisis aangepakt. Het volgende is gebeurd. De gemeente heeft verwachte toekomstige opbrengsten gebruikt om huidige uitgaven te financieren. De toekomstige meevallers zijn door de economie tegenvallers geworden. De uitgaven zijn al gedaan. Dat betekent dat er een tekort is.
Nu moet er worden bezuinigd door het slechte financieel economische beleid. Het was zo duidelijk dat de situatie van de jaren 90 niet konden worden doorgetrokken naar de nieuwe eeuw.
Ik vraag me af of de gemeente Utrecht wel economen in dienst heeft die dit beleid hadden kunnen voorkomen.
60% Van die bezuingingen worden afgewenteld op pesoneel, minder externe inhuur. Dat is goed, benut de eigen potentie meer. Maar 40% gaat ten koste van de bevolking. Zij/wij betalen belasting en de gemeente krijgt er via het gemeentefonds een deel van.
Uit dit gemeentefonds worden zaken betaald die ten goede komen aan bedrijven. Zij voeren taken uit die de gemeente moet betalen.
Tel de economische tegenspoed op bij de uitgevoerde diensten van bedrijven. De som betekent snel betalen.
Een voorbeeld is een betaling van 1 miljoen euro aan een crediteur wiens naam ik niet noem.
Na een misverstand tussen mijn afdeling en DO financiële dienstverlening crediteuren stond een te hoog bedrag klaar. Dit is een dag later gecorrigeerd en moest nog door de fiattering van 4(!!!) personen heen. Dit vraagt om problemen maar het grootste probleem is de daadwerkelijke uitbetaling en het gevoel van urgentie dat schijnbaar niet kan worden overgebracht bij de afdeling DO.
Ik wilde van de betaling een spoedbetaling maken zodat het dezelfde dag op rekening van de crediteur stond. Daarvoor wilde ik de coördinator van die afdeling spreken. Ik ben niet verder gekomen dan een mail en een achtergelaten boodschap op het antwoordapparaat van de coördinator. hij had een vergadering. Dit is echt treurig. Zelfs de medewerkers durfden niet even de deur te openen.
Na de eerste uren van D-day was het Rommel duidelijk geworden dat de echte invasie was begonnen. Hij probeerde in Berlijn orders te krijgen hoe te handelen. Maar Hitler sliep nog. Dit herhaalde hij "Der führer släft und wünscht nicht erstört worden".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten