eindejaarsgevoel

Heerlijk eindejaargevoel. 3 dagen even helemaal nada. Wat uitrusten en voorbereiden op een voorjaarsoffensief op m'n werk, de laatste loodjes OR.
Puur voor mezelf, een RGW-gesprek, het Persoonlijk Ontwikkel Plan (het POP-gesprek), zelfontplooiing, Climbing Maslow's mountain. Vandaag Quadriga uitlezen (mmm, wat schrijft F. Springer overtuigend over de liefde van de Schriftsteller voor Monika) en beginnen aan huid en haar van de in New York wonende Arnon Grunberg. Misschien peuzel ik hem op. Cauz I'm mean.

Mijn eindejaarsgevoel is niet melancholisch. Ik heb een positief gevoel over het afgelopen jaar niet alleen door de eindejaarsrally in mijn leven dit jaar. (De eindejaarsrally van mijn leven moet nog komen.)

Eind november zei ik me niet verkiesbaar te stellen voor een termijn van 3 jaar in de OR. De kogel is door de kerk en in mei 2011 beginnen de organisatorische veranderingen door te dringen. Dan wordt er geschoven met functies en mensen. Dan zal het verdriet tevoorschijn komen, als het stof achter een verplaatste kast.

Ik ben als een gek aan het lezen, mooie boeken, met als klapper Freedom van J. Franzen, waarin bijna alles op zijn plaats viel.

Ik heb de AEX verslagen met mijn effectenportefeuille in 2010.
Ach, hoeveel ervaring heb ik? De jaren gaan tellen, heel veel zou ik zeggen.
Maar de AEX, het zegt niks meer. 't Is een waardeloze Index. Altijd al geweest trouwens. Ha ha, Toon Hermans.
Maar wie ben ik om mijn wapenfeitje te melden.

Ebru, ik heb al die tijd sinds we elkaar kennen op m'n handen gezeten. Toen ik je vroeg tussen de middag mee te gaan stemmen zei je nee. Dat voel ik gelukkig! Je hebt m'n stem gekregen, helaas onvoldoende.
Mijn liefde voor jou zegt je hoogstwaarschijnlijk niets, maar ik weet dat ik lief kan hebben, dank daarvoor. Het is mijn gevoel en daar kan niemand aan komen. Dat gevoel zal ik houden zolang ik je naam ken.
Nogmaals dank en groet.

En 2011, dat wordt een fantastisch jaar als je zoekt naar je authenticiteit en daarin gelooft.

Gelukkig 2011