Prem Radhakishun schijnt in "de school van Prem" aan te tonen dat aandacht loont.
Leerlingen halen meer uit zichzelf dan de reguliere aandacht op scholen kan.
In zijn serie blijkt dat het kan.
Maar Prem dit was 25 jaar geleden bij mij ook al bekend. Een paar maanden tussen de middag les van de leraar Scheikunde en je cijfers schieten omhoog. Je wordt de beste van de klas. Dat is toch niet de bedoeling?
Ik weet dat Prem het over de basisschool heeft. Het gaat over een keuze voor de toekomst van die kids.
De toets methode is omstreden. Het is een toetsmoment.
Wat me tegenvalt is dat ook Prem in z'n programma zo toewerkt naar de NIO en CITO score. Iets wat volgens mij niet zo manifest moet zijn in het onderwijs. Die kinderen kunnen er een maagzweer van krijgen.
Al met al heeft Prem wel aangetoond dat meer aandacht voor het individuele kind zorgt voor een betere prestatie van het kind.
Als je mens voor het kind invult dan weet je dat het eigenlijk in het hele leven van de mens geldt. Feedback zou wat meer moeten worden gegeven, ook in het dagelijkse leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten