salaris

In het Romeinse Rijk was de tegenprestatie voor geleverde arbeid, zout, lange tijd een betaalmiddel in gebieden met een gebrek hieraan. Daar komt het woord salaris vandaan... Romeins voor zoutrantsoen....

Meer dan 2000 jaar later moeten we de buikriem aanhalen...de tering naar de nering zetten. Bezuinigen dus...en niet op een halfzachte manier. We moeten leren leven als de vrekkenclub.

Maar ja, iedereen heeft behoeften, dat is waar. Maar iedereen moet ook begrijpen dat behoeften niet altijd hoeven te worden vervuld. Maslow had ook wel door dat op een zekere hoogte de behoeften zullen stagneren.
Materiële behoeften zullen niet 100% kunnen worden bevredigd. De behoefte aan geestelijke zelfontplooiing zal dan alleen maar groeien. Het zijn communicerende vaten.
Ambtenaren zullen daarom meer aan hun persoonlijke ontwikkeling moeten werken. Scholing op de werkplek... Daar is een budget voor dat bijna niet wordt gebruikt.

De vakbond zal zich daar meer op moeten richten. We hebben meer kennis nodig. Als iedereen zijn helpdesk vragen kan oplossen, is een helpdesk overbodig. Dat scheelt weer. Even nadenken...ok, dat zeg ik tegen mezelf.

Maar salaris, dat is voor bijna iedereen het verschil tussen een uitkering en iets waarvoor je werkt. Het is het zoet waar Balkenende naar verwees na de zure jaren. Balkenende is allang weg, Rutte is gekomen en het zout ook. Het zoet laat nog langer op zich wachten.