In de brief aan Donner, bewaker van Nederlands moraal, van de fractievoorzitters, wordt het volgende geschreven:
-Het betreft met name zijn uitspraak dat hij onze collega, Geert
Wilders, binnen twee jaar dood zou wensen, alsmede zijn gevoelens
van blijdschap, toen hij hoorde dat Theo van Gogh vermoord was.- (hij is Van de Ven)
Die voorzitters en zij niet alleen, vallen over de uitgesproken gevoelens van blijdschap over iemands dood.
Mag je dan ook al niet meer je gevoel uitspreken?
Ik weet zeker dat heel veel mensen net zo over Yasser Arafat dachten en er ook zo over spraken. Dat werd geaccepteerd. Dat iemand met een andere mening en een ander gevoel dit niet kan uitspreken zonder betreffende brief toont aan hoever de samenleving is afgeleden.
Misschien moeten we onszelf een spiegel voorhouden. Wie stelt de vraag waarmee dit akkefietje aan het rollen gaat? Als Van de Ven zelf was begonnen had hij niet zo'n groot podium gekregen. En wat heeft Van de Ven nou gezegd? Ja, nee en amen. De voorzet van Andries Knevel kon Van de Ven zo inkoppen. (Laat hij nog bijna miskoppen ook)
Voor velen is het inderdaad tijd om uit de zero-tolerante samenleving te stappen en te emigreren naar Australië of zo iets.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten